Linkowanie wewnętrzne (interlinking) oraz mapy tematyczne (topical maps) są istotnymi narzędziami do organizacji i prezentowania informacji na stronie internetowej. Linkowanie wewnętrzne obejmuje tworzenie linków pomiędzy podstronami lub sekcjami strony internetowej. Pomaga to odwiedzającym w nawigacji na stronie i poszukiwaniu powiązanych informacji.
Z drugiej strony mapy tematyczne obejmują tworzenie wizualnej prezentacji powiązań pomiędzy różnymi tematami i koncepcjami, które mogą być wykorzystywane, aby zrozumieć i przekazać informacje na temat struktury oraz aby skupić się na stronie internetowej lub obszarze tematycznym.
Przed stworzeniem mapy tematycznej, warto zrozumieć jak stworzyć model semantyczny oraz jak stworzyć model semantyczny oraz jak osiągnąć jakość modelu semantycznego strony internetowej.
Czym jest mapowanie w kontekście sieci semantycznej?
W Sieci Semantycznej (Semantic Web) mapping (mapowanie) odnosi się do procesu tworzenia powiązań pomiędzy różnymi źródłami danych lub zasobami słów. Pozwala to na łączenie i zrozumienie danych z różnych źródeł w kontekście większej całości.
Czym jest Topical Mapping?
Topical Mapping (mapowanie tematyczne) jest metodą organizacji i wizualizacji powiązań pomiędzy różnymi tematami na określonej stronie, stronach lub w zestawie stron internetowych. Obejmuje ona tworzenie diagramu lub mapy koncepcji pokazującej powiązania pomiędzy różnymi koncepcjami, pomysłami lub tematami w celu zrozumienia ich powiązań oraz dopasowania do szerszego kontekstu tematycznego.
Jak stworzyć mapę tematyczną?
Mapy tematyczne można tworzyć wykorzystując wiele narzędzi, w tym papier i ołówek, specjalistyczne oprogramowanie czy też internetowe narzędzia do mapowania koncepcji. Aby stworzyć mapę tematyczną do celów SEO, należy wykonać poniższe kroki:
- Określenie głównej tematyki, na której skupia się strona internetowa. Może to być produkt, usługa lub obszar tematyczny obejmowany przez daną stronę. Przykładowo załóżmy, że będzie to strona dotycząca konsultacji finansowych.
- Identyfikacja tematów pobocznych powiązanych z głównym tematem. Powinny to być konkretne tematy dopasowane do głównej tematyki ujętej na stronie internetowej.
Istnieje kilka różnych sposobów organizacji tematów pobocznych przedstawionych powyżej. Na przykład:
- Zarządzanie majątkiem: Ta kategoria może obejmować tematy poboczne związane z budowaniem i utrzymywaniem majątku, takie jak strategie inwestowania, akcje i obligacje oraz zarządzanie ryzykiem.
- Planowanie przyszłości: Ta kategoria może obejmować tematy poboczne związane z planowaniem emerytury oraz zarządzaniem długami, takie jak planowanie nieruchomości, budżet czy też emerytura.
- Kwestie podatkowe i prawne: Ta kategoria może obejmować tematy poboczne związane z planowaniem podatków i ubezpieczeń oraz inwestycjami w nieruchomości.
- Identyfikacja słów kluczowych i fraz, które są właściwe dla każdego tematu pobocznego i ich organizacja w kategorie lub grupy. Powinny to być terminy, które zostaną prawdopodobnie użyte przez ludzi w czasie poszukiwania informacji na tematy poboczne. Poniżej można znaleźć możliwe słowa kluczowe i frazy, które mogą być wykorzystane do poszukiwania informacji na każdy z tematów wymienionych w przykładzie:
- Zarządzanie majątkiem: tworzenie majątku, przydzielanie zasobów, zarządzanie portfolio, dochód pasywny, inwestycje długoterminowe, niezależność finansowa.
- Planowanie emerytury: oszczędności na emeryturę, plany emerytalne, 401(k), opieka aspołeczna, dochód emerytalny, wiek emerytalny.
- Zarządzanie zadłużeniem: zmniejszenie zadłużenia, zadłużenie na karcie kredytowej, kredyt studencki, pożyczki osobiste, konsolidacja długów, stosunek zadłużenia do przychodów.
- Planowanie podatkowe: przygotowania podatkowe, odliczenia, kredyty podatkowe, reforma podatkowa, podatek od zysków kapitałowych, podatek dochodowy.
- Strategie inwestycyjne: dywersyfikacja, średni koszt dolara, wartości inwestycyjne, wzrost inwestycji, aktywne inwestowanie, fundusze indeksowe.
- Akcje i obligacje: giełda, dobór papierów wartościowych, giełda papierów wartościowych, ceny papierów wartościowych, dywidendy, wydajność zysku.
- Zarządzanie ryzykiem: tolerancja ryzyka, stosunek ryzyko-wynagrodzenie, dywersyfikacja portfolio, zabezpieczenie, przydzielanie zasobów.
- Planowanie nieruchomości: dziedziczenie, wola, majątek powierniczy, potwierdzenie autentyczności, pełnomocnictwo, plany na starość.
- Budżet: narzędzia budżetowe, śledzenie wydatków, oszczędzanie pieniędzy, cele finansowe.
- Planowanie ubezpieczeń: zakres ubezpieczenia, ubezpieczenie na życie, ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie na wypadek niepełnosprawności.
- Inwestycje w nieruchomości: inwestycja w nieruchomość, rynek nieruchomości, finansowanie nieruchomości, zysk z wynajmu.
- Uwzględnienie słów kluczowych oraz tematów pobocznych w treści i strukturze strony internetowej. Może to obejmować użycie słów kluczowych w tytule strony internetowej, nagłówkach oraz treści właściwej, a także tworzenie osobnych podstron i sekcji dla każdego tematu pobocznego.
- Powiązanie tematów pobocznych z tematem głównym korzystając z języka semantycznego i linkowania wewnętrznego. Te metody mogą wykazać powiązania pomiędzy tematami pobocznymi a tematem głównym, takie jak związek przyczynowy, hierarchia, powiązanie lub podobieństwo, korelacja, itp.
- Wykorzystanie standardów linkowanych danych: Standardy linkowanych danych, takie jak RDF oraz schema.org, zapewniają podstawy tworzenia i przekazywania danych w sieci. Korzystanie z tych standardów pozwala upewnić się, że mapowanie jest kompatybilne z innymi źródłami danych, które mogą być łatwo zrozumiane przez pozostałych użytkowników.
- Wykorzystanie istniejących map: W wielu przypadkach istnieją już mapy pomiędzy źródłami danych, nad którymi się pracuje. Wykorzystanie i ulepszanie istniejących map, tam gdzie to możliwe, jest bardzo pomocne. Pozwala to na oszczędzanie czasu i wysiłku.
- Kontrola i korekta mapy, w razie potrzeby. Przy tworzeniu i publikacji nowej treści, może pojawić się potrzeba dodania lub usunięcia tematów pobocznych albo dopasowania powiązań pomiędzy nimi. W ten sposób można się upewnić, że mapa odzwierciedla strukturę strony internetowej oraz to na czym się ona skupia.
Czym jest linkowanie wewnętrzne?
Linkowanie wewnętrzne odnosi się do procesu tworzenia linków pomiędzy różnymi zasobami strony internetowej. Proces ten można przeprowadzić korzystając z technik, takich jak hiperłącza, treść anchoru lub poprzez wykorzystanie przypisów semantycznych, które zapewniają dodatkowy kontekst i znaczenie linku.
Linkowanie wewnętrzne pozwala na połączenie zasobów sieci i powiązanie ich ze sobą. To umożliwia użytkownikom przechodzenie od jednego zasobu do drugiego i odkrywanie nowych informacji. Jest to istotna część sieci semantycznej, ponieważ pozwala na tworzenie sieci połączonych wewnętrznie danych, które mogą być łatwo odkrywane i zrozumiane.
Jak stworzyć semantyczne linkowanie wewnętrzne?
Istnieje wiele sposobów tworzenia semantycznego linkowania wewnętrznego pomiędzy zasobami sieci:
- Użycie hiperłączy: Najbardziej podstawowa forma linkowania wewnętrznego to użycie hiperłączy. Pozwalają one użytkownikom nawigację pomiędzy stronami internetowymi poprzez klikanie linków.
- Użycie przypisów semantycznych: Przypisy semantyczne, takie jak na przykład tagi HTML oraz treść anchora zapewniają linkowi dodatkowy kontekst i znaczenie. Na przykład w linku HTML można wykorzystać atrybut „rel”, aby wskazać, że linkowana strona to „arkusz stylów” lub „licencja”.
- Użycie ustrukturyzowanych danych: Schema.org to standardowe słownictwo, które może być wykorzystywane do oznaczania treści na stronie internetowej z ustrukturyzowanymi danymi. Jednym ze sposobów wykorzystywania schema.org w linkowaniu wewnętrznym jest użycie typu „BreadcrumbList”. Pozwala to na określenie struktury hierarchicznej podstron wchodzących w skład strony.
Jak wdrożyć linkowanie wewnętrzne za pomocą hiperłączy?
Przykład kodu hiperłącza wygląda następująco:
<a href=/blog/7/" rel=”prev” title=”guide to semantic modeling”>Semantic Modeling for Semantic SEO</a>.
W rzeczywistości taki kod będzie prezentował się w przeglądarce w następujący sposób: Semantic Modeling for Semantic SEO.
Poniżej znajduje się opis kodu:
Tag „a” jest najprostszą formą linkowania wewnętrznego i jest to oznaczenie hiperłącza, które prezentuje się w następujący sposób <a href=”url“>Wpisz swoją treść</a>.
Atrybut href określa adres URL strony, do której prowadzi link.
Atrybut rel oznacza relacje, a wraz z wartością 'prev’ wskazuje, że powiązana strona jest stroną poprzednią w serii.
Atrybut title to treść anchoru hiperłącza z hasłem. Po najechaniu kursorem możliwe będzie przeczytanie treści anchoru.
Poniżej znajduje się opis każdego z atrybutów, który może być wykorzystany w hiperłączach:
- rel=alternate: Wskazuje, że linkowana strona stanowi alternatywną wersję obecnej strony, na przykład może to być tłumaczenie na inny język.
- rel=author: Wskazuje, że linkowana strona zawiera informacje na temat autora obecnej strony.
- rel=bookmark: Wskazuje, że linkowana strona jest stałym adresem URL dla obecnej strony. Może więc być używana jako zakładka.
- rel=external: Wskazuje, że powiązana strona znajduje się na innej domenie niż obecna strona.
- rel=help: Wskazuje, że linkowana strona zapewnia pomoc związaną z obecną stroną.
- rel=license: Wskazuje, że linkowana strona zawiera informacje na temat licencji obecnej strony.
- rel=next: Wskazuje, że linkowana strona jest kolejną stroną w serii i należy do niej przejść po zapoznaniu się z obecną stroną.
- rel=nofollow: Wskazuje na to, że link nie powinien wpływać na ranking linkowanej strony w rezultatach wyszukiwania. Rozwiązanie to jest wykorzystywane często po to, aby wskazać linki płatne lub sponsorowane.
- rel=noreferrer: Wskazuje, że linkowana strona nie powinna być w stanie uzyskać dostępu do informacji o odsyłaczu obecnej strony.
- rel=noopener: Wskazuje, że linkowana strona nie powinna być w stanie uzyskać dostępu do określonych właściwości obecnej strony, takich jak to co pojawia się w oknie.
- rel=prev: Wskazuje, że linkowana strona jest poprzednią stroną w serii i powinna być otwarta przed obecną stroną.
- rel=search: Wskazuje, że linkowana strona zapewnia wyszukiwarkę lub interfejs do wyszukiwania informacji na obecnej stronie.
- rel=tag: Wskazuje, że linkowana strona obejmuje taką samą tematykę jak obecna strona i może być uznawana jako tag albo etykieta obecnej strony.
Jak wdrożyć linkowanie wewnętrzne z ustrukturyzowanymi danymi?
Ustrukturyzowane dane mogą być wykorzystywane do opisu relacji pomiędzy głównym Entity, a pobocznymi Entity (podmiotami) w ramach danej strony lub na innych stronach.
Aby zoptymalizować stronę internetową, warto zastanowić się nad wdrożeniem technik semantycznego SEO poprzez optymalizację ustrukturyzowanych danych.
Linkowanie wewnętrzne z wykorzystaniem ustrukturyzowanych danych może zostać łatwo wdrożone za pomocą Schemantra. Jest to takie samo narzędzie, jak schema.org, z tą różnicą, że jest ono zautomatyzowane. Zawiera ono kompletne słownictwo charakterystyczne dla schema.org. Można je wykorzystywać do opisywania swoich Entities i powiązań z innymi Entities na stronie.
Na przykład można użyć właściwości „isPartOf” (jest częścią), aby wskazać, że produkt jest częścią listy produktów. Można również wykorzystać właściwość „hasOfferCatalog” (posiada katalog ofert), aby wskazać, że dana firma posiada katalog ofert. Można również zapewnić wiarygodność tematyczną korzystając z opcji „about” lub „mention”.
Podsumowanie
Zarówno linkowanie wewnętrzne, jak i mapy tematyczne są narzędziami przydatnymi do organizacji i prezentowania informacji na stronie internetowej. Łącząc ze sobą linkowanie wewnętrzne i mapy tematyczne, można stworzyć logiczną, intuicyjną strukturę treści na stronie internetowej. To z kolei pomaga odwiedzającym oraz wyszukiwarkom zrozumieć powiązania pomiędzy różnymi stronami lub tematami. Wpływa to pozytywnie na doświadczenia użytkowników oraz widoczność strony w rezultatach wyszukiwania.
